پلی اتیلن گلیکول ها

پلی اتیلن گلیکول ها (PEG) از ترکیبات پلی اتیلن تکرار کننده واحدهای اتیلن گلیکول با توجه به مولکول مونومر یا والد تشکیل دهنده (به عنوان اتیلن گلیکول ، اتیلن اکسید یا اکسی اتیلن) ​​تشکیل شده است (شکل 1). بیشتر PEG ها معمولاً به عنوان مخلوط هایی با اندازه های مختلف الیگومر در وزن مولکولی کاملاً تعریف شده یا کاملاً تعریف شده (MW) در دسترس تجاری هستند. به عنوان مثال ، PEG-10،000 به طور معمول مخلوطی از مولکول های PEG (195 تا 265 نفر) با میانگین MW 10،000 تعیین می کند. PEG همچنین به عنوان پلی اتیلن اکسید (PEO) یا پلیوکسی اتیلن (POE) شناخته می شود که این سه نام مترادف شیمیایی هستند. با این حال ، پلی اتیلن گلیکول ها عمدتا به الیگومرها و پلیمرهایی با جرم مولکولی کمتر از 20،000 گرم در مول مراجعه می کنند ، در حالی که PEO ها پلیمرهایی با جرم مولکولی بالای 20،000 گرم در مول هستند و POE ها پلیمرهای هر جرم مولکولی هستند. نسبت PEG های وزن مولكولی نسبتاً كمی توسط واكنش شیمیایی بین اتیلن اكسید و آب یا اتیلن گلیكول (یا سایر الیگومرهای اتیلن گلیكول) تولید می شوند ، كه توسط كاتالیزورهای اسیدی یا اساسی كاتالیز می شوند. برای تولید PEO یا پلی اتیلن گلیکول با وزن مولکولی بالا ، سنتز با استفاده از پلیمریزاسیون تعلیق انجام می شود. لازم است زنجیره رشد پلیمر در حال رشد در محلول در طی فرآیند پلی چگالش نگه داشته شود. این واکنش توسط ترکیبات منیزیم ، آلومینیوم ، یا آلیاژ آلومینیوم کلسیم کاتالیز می شود. برای جلوگیری از انعقاد زنجیره های پلیمری موجود در محلول ، از مواد افزودنی کلاتی مانند دی متیل گلیوکسیم استفاده می شود